Bir şey yetiştirmek, ekip dikmek… Önemli bir şey. Çok önemli bir şey. Sadece hobi deyip geçmek doğru olmaz. Çünkü insanoğlunun en eski en temel işlerinden birisi bu. Yoksa aç kalırız. Doğal refleksimiz bu. Aynen ateş yakmak gibi bir şey. Ya da avlanmak. O yüzden hepimizin (çoğumuzun) içinde, geninde bu istek var. Bazılarımız bilinç atlarını yukarı çıkarıp bir şeyler yapmak istiyor. Bu çok doğal . Ancak ne yazık ki İstanbul gibi büyük ve yorucu bir şehirde buna ne fırsat ne de zaman bulunabiliyor. Çünkü bu iş bir bütünsellik, bir altyapı ve süreğenlik istiyor. Hadi güneş var diyelim ama toprağınızın da olması lazım, suyu da olması lazım, bilginiz olması lazım ve siz olmadığınızda da birilerinin bakımı sürdürmesi lazım.. Ama bunlar o kadar da zor şeyler değil. İstediniz mi oluyor.
Bilinç ve üstüne bu maddi ihtiyaçlar giderildikten sonra iş tohumla başlıyor. Herkes duymuştur (herkes her şeyi biliyor ya artık!) hibrit diye bir şey var. GDO yu demiyorum artık. O yüzden tohumlarınızın hibrit olmaması lazım. Organik diyeceksek adına. Peki nereden bulacaksınız? İstediniz mi buluyorsunuz. Bu geleneksel tohumların (genelde öyle adlandırılıyorlar) en temel özelliği çoğaltılabilir olmaları. Yani hibritler gibi tüm yetenekleri fazla sayıda ürün çıkartmaya programlanmamış, tohum gibi tohumlar bunlar..
Tohumları buldunuz. Sıra zamanda. Hangi tohumu ne zaman dikeceğinizi bilmeniz lazım. Kışı var, yazlık ekileni var. Kışın erken dikileni var, geç dikilebileni var.. Bunların bazıları fideden yetişiyor bazıları direkt toprağa dikiliyor. Onu da bilmeniz lazım. Fide yapılanları viyöle mi dikeceksiniz (viyöl nedir bilmeniz lazım tabi, basit, bir Google’a bakar) yoksa toprağa mı dikeceksiniz? Acaba fide serası mı yapmalı? Toprak dedim de , değil aslında; torf, perlit ve vermikülit karışımı en güzeli fide için.. Yaaa o kadar basit değil. Tarım bilimi bu. Yüzde 90 torf yüzde 10 perlit kurtarıyor…
Her neyse tohumları kendi katının 1-1,5 katına diktiniz diyelim. Ama benim ters diktiğim için toprağın içinde 180 derece dönmeye mecbur bıraktığım zavallı kabaklarım oldu. Olmadı değil. Hala bazen tereddüt ediyorum sivri tarafı mı aşağı gelecekti, diğer tarafı mı diye.
Tohumlarınız çıkışını beklemek, onları fıs fıslamak çok güzel.. Sonra bir sabah minik yeşilcikleri görmek acayip güzel..
Devamını yazmayacağım. Arayın. E posta gönderin. Tanışalım. Sohbet edelim. İnsan anlatınca kendini önemli hissediyor. Mutlu oluyor.
Herkese bereketli ve mutlu bir çiftçilik hayatı dilerim.
