Çok klişe ama doğru cevap şu. Kendinizden başlamalısınız. Bir şeyi gerçekten seviyorsanız ona ilgi gösterirsiniz. Sevgi demek emek demek. Demek ki dediğiniz gibi çok da sevmiyorsunuz demektir. Yok ben gerçekten seviyorum diyorsanız, o zaman hemen bugün başlamanız lazım. Bu yazıların tamamını okuyarak. Şu anda bu satırları okuduğunuza göre demek ki başladınız.. Bravo.. Okuyun. Bahçecilikle ile ilgili ne bulursanız okuyun. Bizim kursa gelin. Başka kurslara gidin. Ama en önemlisi yapın. Elinizi topraktan çıkarmayın yani. Kolay gelsin.

Biber dikmeli. Biber hem hızlı büyüyen, hem çeşidi bol, hem işe yarayan çok da nazlı olmayan ve de az yer kaplayan bir bitki. Özellikle acı olan türler cam kenarında nefis oluyor.

Aslında öncelikle tohumlara bir değinmek lazım ama onu başka soruya bırakalım. Tohumları iki şekilde dikebiliriz. Birisi doğrudan toprağa diğeri de kaplara. Yani bitkiler ya doğrudan ya da fide yapılarak yetiştiriliyor. İlk başlayanların dikecek toprakları (bahçe ya da tarla) olmadığını varsayarak öncelikle fide yapmalarını tavsiye ediyoruz. Bunun için her yerde satılan plastik viyöl veya kağıt bardaklar alınmalı. Ancak tekli bardakların taşınması ve dengede durması zor. O yüzden tek parçada çok dikim olanağı sunan viyöllerden almanızı tavsiye ederiz. Sonra da bir miktar torf almanız lazım. İleri aşamalar için perlit ve vermikülit gibi malzemeler de var ama yeni başlayanlar için bu detaylaa gerek yok. Torf yeterli olacaktır. Kaplara torfu doldurduktan sonra tohumları kendi boyunun bir buçuk katı kadar derinliğe gömüp üstünü kapatıyoruz. Can suyunu verip, streçe sarıyor ve yeşillenene kadar karanlık bir yerde bekletiyoruz. İlk yeşillenme gördüğümüzde ki bu an çok muhteşem bir an, streçi kaldırıp bitkileri güneşe çıkarıyoruz. Sonra da arada sulayarak keyifle büyümelerini izliyoruz..

Bitkiler için en önemli besin su ve güneş. Gübre de katalizör etkisi yapıyor, besliyor tabi. Ancak her bitkinin su ve güneş ve gübre ihtiyacı farklı. Bunlara dikkat etmek gerekiyor. NE çok su verip çürütmek ne de az su verip kurutmak doğru değil. Bazıları güneşi çok severken bazıları daha az sevebiliyor.. Ama yine de ışıksız olmayacağını söylemeliyiz. Eviniz ya da balkonunuz güneş almıyorsa işiniz çok zor..

Hayır. Gerekmez. İstenirse güneş alan bir pencere kenarında bile bir şeyler yetiştirebilirsiniz. Bu satırın yazarı bir keresinde büyük bir kurumsal şirketteki odasının pencere kenarında salatalık yetiştirmişti. Ama içinize bir kere bahçecilik merakı düşerse pencere kenarı sizi kesmemeye başlayacak. Önce balkon sonra da gerçek bir bahçeye doğru koşullarınızı zorlamaya başlayacaksınız.

Genel olarak cevaplarsak hayır. Bahçecilik bir hobidir. Eğer ticari amaçlı ve büyük ölçeklerde yapmıyorsanız bahçecilik paranızı azaltır. Hobiler paranızı alır ama sizi çok yukarılara taşır malum. Diğer yandan bahçecilikte birçok hobi yanında oldukça mütevazı rakamlar söz konusudur. Yani çok az bir harcamayla bir çok şey yapabilir, üstelik sağlıklı ürünlerle sağlığınıza sadece ruhsal değil biyolojik olarak da fayda sağlamış olursunuz.

Bahçeciliğin en güzel yönlerinden birisi küçük bir etkinizle büyük sonuçların gelişimini adım adım izleyebilmenizdir. Hemen her gün küçücük bitkilerin büyüdüğünü görmek farkı gözlemlemek büyük bir keyiftir. Seçenekler çok zengindir. Birçok yeniliği deneyebilir, sınırları zorlayabilirsiniz. Devamlılık söz konudur. Aynen doğa gibidir bahçecilik. Bütün bunları da kendi başınıza yaparsınız. Tohumlarını çıkarmak bir sonraki yıl onlardan yeni bitkiler çıkarmak vs.. Ölçeği istediğiniz gibi ayarlayabilirsiniz. Tek saksıyla ya da 10 dönüm bahçeyle uğraşmak sizin kararınıza ve koşullarınıza bağlı.. Ortaya çıkan sonuç karın doyurur. Ürettiğiniz ürünleri eşe dosta dağıtılır onları da mutlu edersiniz. Sağlığa hem psikolojik hem de biyolojik olarak fayda sağlayan bir hobidir bahçecilik.

Bahçecilik insana beklemeyi, sabrı ve yenilgiyi yani alçak gönüllüğü öğretir. Hobi Bahçecisinin maliyetle, ürün kalitesiyle ve miktarıyla işi olmaz. O akış için yapar bu işi. Fransız düşünür Montaigne'nin “Dilerim ki ölüm, bahçemde lahanalarımı ekerken gelip beni bulur” demiş. Cengiz Aytmatov da “Toprak ve su insanlar arasında eşit olarak paylaşılsa, bir de kendi toprağımızda kendi buğdayımızı biçsek, bundan daha büyük mutluluk yoktur”. Modern insan yapmıyor, delege ediyor. O yüzden mutsuz. Bahçecilik size bir şeyler yaptırtarak mutlu eder. D vitamini ihtiyacı karşılanır. Bahçenizde konsantre olmuş çalışırken, farkına varmadan spor yapmış olursunuz. Bir yandan kalori yakarken, bir yandan da kaslarınız güçlenir. Pozitif düşünce: Bahçe ile ilgilenmek, beynimizi dinlendirirken ve stres ile mücadele etmek için çok faydalıdır. Tüm günün yorgunluğunu ve karmaşasını bahçenizde atarsınız. Kendi yetiştirdiğiniz bitkinin büyüdüğünü, olgunlaştığını görmek, onların meyvelerini toplamak paha biçilemez bir keyif verir. Sağlıklı bitkileri tüketmenizi sağlar. Sosyalleşerek insanlara paylaşmanızı sağlar. Bu da asıl mutluluktur.

En zor sorulardan birisi. Çünkü insan çoğunlukla hırsa kapılıp yetiştirebileceğinden daha doğrusu yetiştirmesi gereken daha fazla bitki üretmeye çalışıyor. Bu büyük sorun. Özellikle fide yapılırsa o fidelerden seyreltme yapmaya kıyamıyor insan. Hem de daha fazla olsun istiyor. Ancak bu da kaliteyi düşürüyor. Çünkü bitkiler daha sık dikildikleri için ışık azalıyor vs.. Hepsini kazanayım derken daha az ürün çıkabiliyor. O yüzden az olsun ama kaliteli olsun. Merak etmeyin doğa zaten çok bereketli, özellikle balkon değil de bahçede üretim yapıyorsanız bir aksilik olmazsa tüketeceğinizden daha fazla ürün alıyorsunuz.